Kimyasal Tespit Aşamasında Üzerinde Durulması Gereken Faktörler
• Tespit solusyonunun amaca göre seçimi: Bütün dokular için ideal olan tek
bir tespit solusyonu yoktur. Örneğin formol sinir doku ve lipidler, etil alkol
karbonhidrat ve proteinler için uygun bir tespit maddesidir.
• Tespit solusyonunun miktarı: Tespit sıvısının miktarı ile bu sıvı içinde
doku takibi yapılacak materyalin miktarı önemlidir. Tespit sıvısı içine çok fazla doku örneği konulursa etken madde az geleceği için iyi bir tespit elde
edilemez. Fazla miktarlarda tespit solusyonu kullanılması hem laboratuvarlarımızın ekonomisi hem de kimyasal atık miktarımızı artırması açısından tercih edilmez. Bu nedenle 1:50 - 1:25 oranları tercih edilebilir.
• Tespit solusyonunun PH’sı: Kullanılacak tespit solusyonu ile ilgili özel bir
uyarı olmadığı sürece pH ölçümüne gerek yoktur.
• Tespit süresi: Doku örneklerinin tespit solusyonu içinde bırakılma süresi, örneğin büyüklüğü, ortam ısısı, tespit solusyonunun difüzyon gücü gibi
faktörlere göre değişir. Ayrıca tespit edilen dokunun yapısal özelliği de tespit süresi üzerinde etkilidir. Organ kapsülü gibi bağ doku unsurları tespitin
doku içine yayılımını zorlaştırabilir. Uygun büyüklükte alınan doku parçaları, oda ısısında 12 -24 saatte tespit olabilir.
• Doku parçasının büyüklüğü: Amacımıza en uygun biçimde olabildiğince
küçük örnekler alınmalıdır. 1 cm3’ den büyük olmamasına özen gösterilmelidir.
• Ortam ısısı: Ortam ısısı azaldıkça tespit süresi uzar. Teknikte özellikle belirtilmedikçe en uygun ortam ısısı oda sıcaklığıdır (20 °C). Histokimyasal
çalışmalarda 0 - 4 °C tercih edilir.
• Tespit solusyonunun difüzyon gücü: Dokuya süratle yayılabilen tespit
maddeleri tespit süresini kısaltır ve dokunun canlılıktakine en yakın formda kalmasını sağlar.
Tespitten sonra su ya da dereceli alkoller ile yıkama yapılarak tespite ait kalıntıların uzaklaştırılması sağlanır. 

Suyunu giderme: Aynı zamanda dehidrasyon da denir. Dokuların büyük bir
bölümünü su oluşturduğu için %50’den başlayarak %100’e kadar dereceli etil alkoller ile dokunun suyu alınır. Etil alkolün dereceli olarak kullanılmasının nedeni
dokular üzerindeki büzücü etkisinden dolayıdır. Dehidrasyon için tetrahidrofuran, aseton, dioksane ve isopropil alkol gibi kimyasallarda kullanılabilir.
Parlatma: Dokuları saydam (transparan) hale getirmek için yapılan işlemdir.
Aynı zamanda dokudaki alkoller de giderilir ve emdirmede kullanılan maddeye
uyum sağlanır. Bu amaç için en yaygın kullanılan madde xylol olmakla birlikte
benzen, toluen, chloroform, methylbenzoat, sedir yağı da kullanılabilir.

Emdirme: Suyu giderilmiş ve saydam duruma gelmiş doku parçalarına gömme
materyali olarak kullanacağımız parafin veya paraplastın emdirilmesidir. Ticari
olarak satılan parafinlerden 40 °C de eriyen yumuşak 58- 60 °C’de eriyen ise sert
parafin veya paraplasttır. Parafinin dokulara kolay ve derinlemesine işlemesini
sağlamak için vakumlu etüv ortamı tercih edilmelidir