19. yüzyılda, Batı’da kaydedilen bilimsel gelişmeler nedeniyle, gerek çeviri gerek telif bakımından, çevrilen bilimsel metinlerdeki terimlerin olduğu gibi aktarılmaları ve birer ödünçleme olarak karşımıza çıkmaları söz konusudur. O dönemin padişahlarından II. Mahmut kurdurduğu ilk tıp okulu olan Mekteb-i Tıbbiye’yi açışında tıp dilinin Türkçeye dönüşmesi gerekliliğini gündeme getirir. II. Mahmut’un bu konudaki çabaları, çağdaş tıp biliminin batıdan Fransızca ödünçlemeler yoluyla aktarılarak Türkçe terimlerle işlenmesi biçiminde açıklanabilir. Bu dönemde II. Mahmut derslerin ve ders kitaplarının Türkçe olması gerekliliğini vurgulamıştır. Böylelikle, II. Mahmut zaman içerisinde Türkçenin yabancı dil unsurlarından, yani ödünçlemelerden, arınması gerekliliğini gündeme getirmiştir. 19. yüzyılın sonlarına doğru tıp eğitiminin Fransızca ile yapılması kaldırılır. Ancak, Türk tıp dili ödünçlemelerden hâlen arındırılamamıştır.