Birincil ve ikincil işgücü  piyasasının, toplumsal cinsiyete özgü kavramlara başvurmadan açıklanması, piyasanın cinsiyet ayrımı temelinde eşitsiz bir şekilde nasıl yapılandırılmış olduğunu gizler ve dolayısıyla da ücretli kadın emeğinin konumunu açıklamada yetersiz kalır. 

İkili işgücü piyasası kuramı, işçinin üretim sürecindeki koşullarını ve/veya işgücü piyasasındaki olumsuz koşullarını iki ayrı katman altında inceler. Bunlardan ilki, sürekli istihdam biçimi ya da iş güvencesi, görece yüksek maaş, mesleki eğitim olanakları ve güçlü sendika gibi özellikler sergileyen birincil işgücü piyasasıdır. Diğeri ise, sürekli olmayan
istihdam koşulları ya da düşük iş güvencesi, düşük ücret, düşük terfi ya da mesleki eğitim imkânı ve sendikasızlık gibi özellikler sergileyen ikincil işgücü piyasasıdır. İkincil iş gücü piyasasında yer alan bireyler, daha az ücret aldıkları, geçici ve sürekliliği olmayan işlerde, kötü koşullarda çalıştıkları; sendikadan, sosyal haklardan yoksun oldukları için diğerlerine yani birincil işgücü piyasasında yer alanlara göre daha dezavantajlıdır. İkinci iş gücü katmanında özellikle kadınlar ve etnik azınlıklar başta olmak üzere bazı toplumsal gruplar daha yoğun bir şekilde yer almaktadır. Kadınların çoğu ikincil emek piyasasının özellikle sekreterlik, satış, dokuma, tekstil ve hizmet işleri gibi iş kollarında ve mesleklerde çalışır 
İkili işgücü piyasası kuramcılarına göre, kadınların ikincil emek piyasasında yer almalarının nedeni, işgücü piyasası ile yeterince bağ kuramamalarından kaynaklanmaktadır. Kadınların ücretli yaşamlarının kesintiye uğraması, onları yüksek ücretler ve kariyer vadeden meslek olanaklarından mahrum bırakmaktadır.