Kavram olarak yabancılaşma, bireyin, üyesi olduğu toplumun mânevî değerlerine karşı tavır alması ve ondan uzaklaşması demektir. Amerikalı sosyal bilimci Melvin Seeman, beş ayrı yabancılaşma kategorisinin olduğunu söylemektedir. Bu kategoriler şunlardır: 1. Güçsüzlük duygusu: Bireylerin kendi ürünleri ve üretim sürecinde kullandığı araçların sonuçları üzerinde kontrol hakkının olmamasıdır. 2. Anlamsızlık duygusu: Bireyin, nelerin doğru olduğunu, nelere inanacağını ve bağlanacağını bilememesi durumudur. 3. Normsuzluk: Toplumsal normların belirlediği başarı hedeflerine ulaşmak için toplum tarafından onaylanmayan davranışların benimsenmesidir. 4. Tecrit edilme duygusu: Özellikle aydınlar için geçerli olan bu durum, halk kültürünün bireysel beklenti ve yönelimlerle çelişmesini ifade eder. 5. Kendine yabancılaşma: Bireyin belirli bir davranışının geleceğe yönelik beklentileri ile kesişmemesi, sonucu kendi varlığına yabancılaşmasıdır.