Geleneksel aile yapısının çoğunluğu oluşturduğu ülkemizde evlilikte erkeğe “geçimi ve bireylerin güvenliğini sağlama”, kadına ise “ev işleri yapma, eşe ve çocuklara bakma” rolü verilmektedir. Kocanın eğitim düzeyi yükseldikçe kadının aile bütçesine katkısı konusunda daha esnek olmaktadır. Rol dağılımında katı sınırların gevşediği görevler ise: çocukların dersine yardım etme, yaşlı bakımı, alış-veriş yapmaktır. Kadınların rollere bakışı genel olarak erkeklere göre daha esnek, daha çağdaştır. Ülkemizde kurulan ailelerde, genellikle eşler arasında roller net sınırlarla ayrılmıştır ve bireyselleşmeye fazla izin verilmez. Yıllar içinde annelerin eğitim düzeyi yükseldiği halde çocuklarının bakımı konusundaki bilgileri aynı ölçüde iyileşmediği saptanmıştır. Bunun nedenlerinden birisi olarak özerkleşme güçlükleri nedeniyle önceki kuşakların bakım geleneklerini sürdürme eğilimi gösterilebilir. Ayrıca Cumhuriyet ile birlikte kadınlara çalışma açısından erkeklerle denk koşullar getirilmiştir. Ancak uygulamada bu gerçekleşmemiştir. Bu durumun değişik nedenleri bulunmaktadır. Bugün ülkemizde üniversite mezunu kadınların önemli bir kısmı çalışmayıp evde oturmaktadır. Annelerin işten ayrılma nedenlerinin başında çocuklarının bakımında uygun mekan ya da bakıcı bulma konusunda yaşadıkları güçlükler gelmektedir. Ana-baba-çocuk ilişkilerinde anne daha fazla sorumluluk almakta, baba-çocuk ilişkisi genellikle mesafeli olmaktadır. Anne-çocuk ilişkileri daha yakındır.