“Anklav Turizmi” (enclave tourism) denilen bağımlılık paradigmasına göre, GOÜ’deki turizm faaliyetinin, gelişmiş ülkelerle az gelişmişler arasındaki gelir açığını kapatmaktan ziyade daha da genişlettiği belirtilmektedir. Buna göre Anklav turizmi, yabancı turistlerin gereksinimi olan tüm turizm mal ve hizmetlerinin, coğrafi olarak yalıtılmış ve kapatılmış otel/tatil köyü vb. yerlerde karşılanması olayıdır. Böylece, AGÜ ve GOÜ’deki Anklav turizmi, büyük ölçüde gelişmiş ülke pazarlarına yönelik geliştiği ve onların kitle turizmine bağlı olduğu için çarpan etkisinin beklenenden çok daha az olmasına neden olmaktadır. GOÜ’de turizm sektöründe bağımlılık ilişkileri bir taraftan yabancı turizm pazarlarının getirdiği bağımlılıkla oluşurken, diğer taraftan ekonominin lokomotif sektör olarak turizm sektörüne ve gelirlerine bağımlı olmasıyla ortaya çıkmaktadır. Bağımlılık ilişkisinin şiddeti ülkede sunulan turizm hizmetinin türüne ve niteliğine göre değişmekte, özellikle kitle turizmi niteliğindeki her şey dâhil (all inclusive) sisteminde bağımlılık en üst noktaya ulaşmaktadır. Böyle bir durumda ise hiç kuşkusuz, bu sektörün bölgeler ve ülkeler arasındaki gelir eşitsizliğini ortadan kaldırdığını ya da dünyanın yoksullukla mücadele eden ve marjinal durumda olan turizm ülkelerindeki yoksulluğu azalttığını veya buna yardımcı olduğunu söylemek pek de mümkün değildir.