Bütün İslam hükümdarları gibi Osmanlılar da tebaası olan halkı reâyâ olarak sayar. Reâyâ, tanrının hükümdara emanetidir ve onun görevi bunları korumaktır. Bu anlayış sonucu Osmanlı hükümdarları toplumu iki sınıfa ayırmıştır. İlki Reâyâ yani vergi veren, tarım ve ticaretle uğraşanlardı. İkincisi ise askerî/yönetici sınıftı.