Jön Türk hareketi kuruluş aşamasının ilk zamanlarından itibaren Osmanlıcılık düşüncesini benimsemiş bir hareket olarak ortaya çıkmıştır. Bu hareketi şekillendiren önemli kavramlardan biri seçkinciliktir. Gustav Le Bon’un düşüncelerinden etkilenen Jön Türk’ler kalabalık halk kesimlerinin değil eğitimli ve yetkin kişilerin yönetimde söz sahibi olması gerektiğini savunmuşlardır. Jön Türk’lere göre böyle bir yönetim için mevcut hiyerarşik yapı değişmeli ve yerine tepede seçkinlerin olduğu ve halkın tabanda yer aldığı piramit şeklinde bir hiyerarşik yapı oluşturulmalıydı. Bu güçlü devlet yapısının sağlanması için gerekli görülmüştü. Güçlü devletin Jön Türkler tarafından benimsenmesinin bir nedeni de iktidarın bilgi sahibi kişilerin elinde olması gerektiğine olan inançlarıydı. İmparatorluk yapısına karşı meclis ve anayasal düzeni savunmaları da hürriyetçi bir anlayışa sahip olduklarının en temel işareti olarak görülebilir. Ancak Türkçülük Jön Türkler tarafından benimsenmiş bir düşünce biçimi olmamıştır. Tersine Osmanlı’nın kurtuluşunun tüm unsurların birlikteliğinden ve eşitliğinden geçtiğine inanmışlardır.