1908 Temmuz’unda ikinci kere yürürlüğe giren anayasada hükümdarın yetkileri, anayasanın ilgili maddeleriyle sınırlanmıştır. Padişahın hutbe okutması, para bastırması, nişan vermesi, rütbe dağıtması ve memur azil-tayin etmesi bu yetkiler arasındadır. Her ne kadar gerçek hayatta bir karşılığı olmasa da Osmanlı kara ve deniz kuvvetlerinin komutanlığı da yine aynı maddeyle sultana bırakılmıştır. Sultanın meclis açma ve kapama hakkı da yine çok kesin kurallarla belirlenmiştir. Anayasa’nın 7, 43 ve 44. Maddeleriyle sultan, meclisi vaktinden önce toplayabilir, olağanüstü toplantıya davet edebilir ancak vaktinden önce kapayamaz.