Osmanlı İmparatorluğu’nda vergiler şer’i ve örfi vergilerden oluşmaktadır. Şer’i vergilerin kaynağı İslam hukukudur. Örfi vergiler ise savaş gibi olağanüstü harcamaları karşılamak üzere dinî esaslar dışında örf ve âdetlere, koşullara göre belirlenen geçici ve düzensiz vergilerdir. Osmanlı İmparatorluğu’nda, Şer’i vergilerden sonra konulan ve ikinci Beyazıt Dönemi’nde “Hudusu Avarız”
vergisiyle başlayan ve sayıları 100’e yaklaşan örfi vergiler, vergi sisteminin ağırlık merkezini oluşturmuştur. Şer’i vergiler grubu içerisinde zekat, aşar, haraç ve cizye yer almaktadır. Örfi vergiler grubu içerisinde yer alan vergilere ise avarız vergileri,
Gümrük vergileri, Ağnam vergisi, Ancemattin vergisi, Emlak vergisi (Emlak vergisi eksikliklerine rağmen Emlak vergisi Kanunu 1931 tarihli Arazi ve Bina Vergisi Kanun’a kadar yürürlükte kalmıştır), Musakkafat vergisi, Temettü vergisi, Bedel-i
Asker, Bedel-i Nakdi, Bedel-i Tarik, Baş vergisi örnek verilebilir.