Türk edebiyatında özyaşamöyküsü türünde yapıtlar oldukça azdır. Bunlar arasında Muallim Naci’nin Ömer’in Çocukluğu (1889), Yusuf Akçura’nın Ta Kendim yahut Defter-i Amalim (1944), Nigâr Hanım’ın Nigâr binti Osman: Hayatımın Hikâyesi (ölümünden sonra yayımlandı 1959), Halikarnas Balıkçısı’nın Mavi Sürgün (1961) anı yönleri ağır basmasına karşın öz yaşam öyküleri arasında da sayılabilir.