Türk edebiyatında özyaşamöyküsü türünde
yapıtlar oldukça azdır. Bunlar arasında Muallim Naci’nin
Ömer’in Çocukluğu (1889), Yusuf Akçura’nın Ta Kendim
yahut Defter-i Amalim (1944), Nigâr Hanım’ın Nigâr binti
Osman: Hayatımın Hikâyesi (ölümünden sonra
yayımlandı 1959), Halikarnas Balıkçısı’nın Mavi Sürgün
(1961) anı yönleri ağır basmasına karşın öz yaşam
öyküleri arasında da sayılabilir.