1933-1943 yılları arasında devlet bankacılığı gelişmiştir. Bu durumun hukuki çerçevesini ise 1933 tarihli “Mevduat Koruma Kanunu”, “Ödünç Para Verme İşleri Kanunu” (1933) ve “Bankalar Kanunu” (1936) oluşturmuştur. Mevduatı Koruma Kanunu’na göre devlet, bankaların kuruluş biçimlerini, sermayelerini ve ihtiyatlarını, kabul edebilecekleri tasarruf mevduatı tutarlarını ve bir kişiye verebilecekleri en fazla kredi tutarını belirlemiştir.