Bazılarına göre, bu dönemde Cumhurbaşkanı Sunay da artık İnönü’den hoşlanmamaktadır ve ondan kurtulmak istemektedir. Ecevit, bu amaç için uygun bir fırsattır. Bazılarına göre ise İnönü bu dönemde “vazgeçilmeyen ama istenmeyen adam” konumundadır. Sunay ise bu dönemde cumhurbaşkanlığının en güçlü dönemini yaşamaktadır. Ordu
içi güç dengeleri açısından bir “çelişkiler manzumesi” niteliği taşıyan 12 Mart sürecinde
Gürler-Tağmaç ittifakından sonra Sunay dizginleri ele geçirmiş ve dönemin en önemli ve
güçlü odağı hâline gelmiştir.