12 Mart’a doğru uzanan süreçte iç ve dış güçler, toplum, partiler, gençlik ve ordu gibi zinde güçler tam bir hareketlilik içindeydi. Bir tarafta Devrim grubuna yakın bir sol cunta müdahale hazırlığındayken diğer tarafta, bu yıllarda güçlenerek üniversitelerde önemli bir güç ha^line gelen Dev-Genç’in karşısına "komando" denilen ülkücüler konuşlanmış durumdaydı. Toplumdaki ve ordudaki bu hareketliliğin yanı sıra siyasi partilerin içi de rahat değildi. O¨zellikle iki büyük partide büyük karışıklıklar ve kopmalar gözlenmekteydi. CHP içindeki ortanın solu akımı ve karşıt grup arasındaki çekişme, bölünmelere neden olmuştu. Turhan Feyzioğlu ve arkadaşları CHP’den ayrılarak Güven Partisini kurmuş; AP içinde de eski Demokratlar ile Demirel arasındaki gerginlik had safhaya ulaşmış ve sonunda eski Demokratlar, Ferruh Bozbeyli liderliğinde Demokratik Partiyi kurarak  AP’den ayrılmışlardı. TİP’te ise Mehmet Ali Aybar, Sadun Aren ile Behice Boran grubu çekişmektedir. Partisinden ayrılanlar yüzünden zor duruma düşen Demirel, Meclisteki çoğunluğunu kaybetmiş ve artık bir istikrarsızlık faktörü durumuna gelmişti. Diğer yandan kriz öncesi dönemlerin olağan gelişmelerinden olan devalüasyon da 1970 yazında gerçekleştirilmişti ve dış politika açısından da özellikle haşhaş ekimi nedeniyle hüku^metin ABD ile ilişkileri sorunluydu. Yani bir darbe ve bir müdahale için gerekli toplumsal ve siyasal ortam hatta ekonomik ortam hazırdı. Kıbrıs Sorununun başlangıcı ise daha sonraki döneme, 1974 yılına tekabül etmektedir.