Anadolu’da Türkler daha çok askerlikle uğraştıkları için, çeşitli zenaât ve ziraî faaliyetler büyük ölçüde Hıristiyan ahali tarafından yürütülmekteydi. Bu yüzden rakip Türk yöneticiler ve hattâ Bizans imparatorları, hasımlarının iktisadi hayatına darbe vurmak için hıristiyan halkı, düşmanlarının topraklarından kendi ülkelerine tehcir ederlerdi.