1162 yılı anlaşmasında imparatorun dostuna dost, düşmanına düşman olmayı kabul etme- nin yanı sıra; ihtiyaç halinde Bizans’a askeri yardım verme taahhüdü de vardı. Bu anlaşmanın Bizans’la daha önce yapılmış olan anlaşmalara nisbetle onur kırıcı hükümler içerdiği inkâr edilemez. Ancak devletin içerisinde bulunduğu güç şartlar dolayısıyla ortada bir zorunluluk bulunduğu anlaşılmaktadır. Bizans hududundaki istilânın durdurulması konusunda; Selçuklu sultanının taahhüdünün yeterli görülmeyerek, Türkmen beylerinin de garantör olması, sultanın hükümranlığının zedelenmesiyle ilgili başka bir soruna işaret etmektedir.Türkmenler’in, Bizans sınırındaki ilerleyişinin durdurulmasını kabul ettirmiş olması ve Batı Anadolu’da işgal edilmiş olan bazı yerlerin imparatorluğa iade edilmesiydi. Kılıç Arslan ise imparatordan sağladığı ciddi para yardımının yanı sıra;Bu anlaşmada yerine getirilmesi pek mümkün olmayan Türkmen akınlarının durdurulması gibi; Kılıç Arslan’ın, Bizans’ın müttefikleri olan şahinşah ve Danişmendli meliklere saldırmayacağı hükmü de son derece manidardı.