Amasya Genelgesi’nde açıklanan, Erzurum ve Sivas Kongreleriyle meşruiyet kazanan ulusal direnç, Ankara’da Büyük Millet Meclisi’nin açılmasını sağlamıştı. Mustafa Kemal’in “Selâhiyet-i fevkâlâdeye haiz(olağanüstü yetkili)” dediği ve son Osmanlı Mebusan Meclisi’nin kapatılmasından yalnızca 12 gün sonra toplanan bu Meclis, ulusun gerçek ve tek temsil gücünü oluşturacaktı.