Mustafa Kemal Paşa konuyu 31 Ekim’de toplanan I. Müdafaa-i Hukuk Grubu (I. Grup) toplantısına götürdü ve burada Saltanatın kaldırılmasının zorunlu olduğunu belirtti. Ayrıca Keçiören’de Saltanat’ın kaldırılacağından kaygı duyan Rauf Bey’i de odasına çağırarak, Saltanat ile Hilafeti birbirinden ayıracaklarını söyledi ve ondan Saltanat’ın
kaldırılması konusunda bir konuşma yapmasını istedi. 1 Kasım 1922’de toplanan TBMM, Saltanatın kaldırılmasını uzun uzun tartıştı. Rauf Bey de Saltanatın kaldırılmasını destekleyen bir konuşma yaptı hatta daha da ileri giderek o günün bayram olmasını istedi. Görüşmeler sırasında Mustafa Kemal Paşa da egemenliğin ulusa geçtiğini, ulus temsilcilerinden oluşan TBMM’den başka bir saltanat makamının olmadığını açıklayarak tarihten örnekler verdi, Hilafet ile Saltanat’ın birbirinden ayrılabileceğine işaret etti.

Oturum başkanı kararın oybirliği ile benimsendiğini belirtirken, bir kişi karşı olduğunu söyledi ve kararın oy çokluğu ile alındığını vurgulamak istedi. TBMM 1 Kasım 1922 günü
şu kararı aldı.
1. Anayasa ile Türkiye halkı, egemenlik ve hükmetme haklarını gerçek temsilcisi olan Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin manevi kişiliğinde bırakılması ve bölünmesi ve verilmesi mümkün olmamak üzere temsile ve doğrudan doğruya kullanmaya karar verdiği için, Misak-ı Milli sınırları içinde Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti’nden başka hükümet biçimi tanımaz. Buna göre Türkiye halkı, kişisel egemenliğe dayalı olan İstanbul’daki hükümet biçimini 16 Mart 1920’den itibaren sonsuzluğa kadar tarihe karışmış saymıştır.
2. Halifelik yüksek Osmanlı ailesine ait olup, Halifeliğe, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından ailenin içinden bilim ve ahlakça en üstün durumda olanı seçilir. Türkiye Devleti Halifelik makamının dayanağıdır.