Selçuklu hanları avlulu ve avlusuz hanlar olmak üzere iki ana grupta incelenebilmektedir. Avlulu hanların çoğunda, önce kapalı kısmın, yani ahırın inşa edildiği, ahıra bitişik avlunun ise sonradan tamamlandığı anlaşılmaktadır. Gösterişli taçkapılar genellikle cepheyi ortalar: Gerek ahırın gerekse avlunun, genellikle gösterişli, süslü birer taçkapısı vardır (Resim 3.3). Hem avlunun hem de ahırın giriş açıklıkları, bir binek hayvanının yükü ile birlikte rahatlıkla geçebileceği genişliktedir. Mekânlar tonoz veya kubbelerle örtülüdür: Hanların kapalı mekânları, aşağı yukarı bütün Selçuklu Dönemi yapılarında olduğu gibi tonozlarla örtülüdür. Tonozlar, kaba yonu veya kesme taşlarla inşa edilmiştir. Mescit: Bazı Selçuklu hanlarında, bir birimin özel olarak ibadete ayrıldığı görülmektedir. Mescit olarak adlandırdığımız bu mekânı diğer mekânlardan ayıran en belirgin özellik, kıble yönüne denk gelen duvarı üzerinde bir mihraba sahip olmasıdır. Hamam: Bazı hanların bünyesinde veya hemen yakınında, küçük bir hamama yer verildiği görülmektedir. Örneğin Kayseri Sultan Hanı’nın (Şekil 3.7), Karatay Hanı’nın ve Ak Han’ın avlu sağ kanatları üzerinde, küçük birer hamam yer almaktadır Ağzıkara Hanı’nın sağında, handan birkaç metre uzaklıkta, küçük, bağımsız bir hamam vardır.