Osmanlı Dönemi: Osmanlı seramik ve çini ustaları, kendilerinden önceki kültürlerin birikimlerini ve zengin geleneğini çok iyi kavrayarak sindirmiş ve zamanla kendine özgü bir seramik sanatı ortaya koymuşlardır. Bu dönemde ana merkez İznik olmak üzere Kütahya, Çanakkale ve İstanbul’da seramik üretimi yapılmıştır. İznik çini ve seramik üretimi saray ve çevresinin istek ve beğenisi doğrultusunda üretim yapan, büyük ölçüde saray destekli bir merkezdir. Saray nakkaşhanesinde hazırlanan desenlerin işlendiği, renklerin kullanıldığı, formların belirlendiği bir merkezdir. Osmanlı seramikleri çinide olduğu gibi, Milet İşi, Şam İşi, Rodos İşi gibi adlandırmalarla yanlış merkezlere göndermeler yapılsa da bunların hepsi İznik atölyelerinde üretilmişlerdir. Erken dönemden başlayarak kırmızı hamurlu, kaba görünümlü, günlük kullanıma yönelik seramik üretimi kesintisiz sürdürülmüştür. Buna ek olarak, bütün dünyada olduğu gibi Osmanlılılarda da Çin porselenlerine hayranlık duyulmuş, seramikçilerin Çin porselenlerine benzer üretim yapmak amacıyla giriştikleri yoğun araştırma ve çalışmalar, 15. yüzyıl ortalarında güzel ürünlerle meyvesini vermiş; beyaz, fritli hamurla porselene yakın seramikler Osmanlı seramik sanatına damgasını vurmuştur. Halk için üretilen, seramiklerin en önemli gruplarından biri tek renk sırlı örneklerdir. Fazla basit, fazla emek gerektirmeden biçimlendirilen kabın astarlı yüzeyi üzerine sürülen renkli sırın fırınlanması ile elde edilirler. Selçukluların astar boyama (slip) tekniğindeki seramiklerinin üretimi Erken Osmanlı Dönemi’nde kısa bir süre devam ettirilmiş, daha sonra Milet tipi seramiklerin ortaya çıkması ve beyaz hamurlu üretime geçilmesiyle zamanla üretilmez olmuşlardır.