Yunan seramiklerinin figürlü kompozisyonlarında Yunan mitolojisinden alınmış sahneler özellikle MÖ 4.-5. yüzyıllarda vazo ressamları olarak adlandırılan ve bazıları çok ünlü olan ressamlar tarafından seramik kaplar üzerine işlenmiştir. MÖ 5. yüzyılda Attik yarımadası çömlekçilerinin geliştirdiği siyah figür tekniğinde seramik üretimi, Helenistik Dönem’e kadar devam etmiştir. Daha sonra kımızı figür tekniğini geliştiren seramikçiler bu sayede metalik görünümlü seramikler yapmayı başarmışlardır. Helenistik Dönem (MÖ 330-30)’de siyah ve kırmızı figürlü Yunan seramiklerin üretimi sona ermiş, tamamen yeni tekniklerde ve bezeme üsluplarında üretim yapılmıştır. Beyaz astarla kaplı yüzeyin boyandığı uygulamaların yanı sıra kalıpla yapılmış kabartmalı yüzeylere sahip kaplar oldukça yaygınlaşmıştır. Kalıplar kullanılarak üretilen bu kapların yüzeyine siyah veya kırmızı astar sürülmüştür. Madeni kapların form ve süslemedeki etkisi, dönemin seramik kaplarında da görülmektedir. MÖ 1. yüzyılda kapların yüzeyine kurşun veya alkali içerikli yeşil ve mavi renkte sır uygulamaları görülmeye başlamıştır. MÖ 60’da başlayan Anadolu’daki Roma egemenliği zamanında kalıp baskı seramik üretimine devam edilmiştir. Terra sigillata adı verilen, kilin kalıba sıvanmasıyla şekillendirilen, kırmızı astarlı kaplar bu döneme damgasını vurmuştur. Yoğun olmamakla birlikte, kurşun sırlı seramik kapların da üretildiği bilinmektedir. Roma seramikleri ince cidarları ve kırmızı astar uygulamaları ile de dikkat çekerler. Kalıpta şekillendirilen tanrı, tanrıça heykelcikleri ve diğer figürinler bu dönemde de bol miktarda üretilmiştir.