Uluslararası hukukçular arasında tanıma işleminin niteliği konusunda tartışmalar yaşanmıştır. Kimilerine göre bu işlem kurucu nitelikte bir işlem olup kişilik ancak bu tanıma işleminden sonra geçerlilik kazanır. Buna karşı diğer bazı hukukçular tanımanın hem bir vakıayı beyan edici hem de kişiliği kurucu bir işlem olduğu görüşünü benimsemiştir ki bugün uluslararası uygulamada ağırlık taşıyan bu görüştür. Bu açıdan bir devletin tanınmamış olması onun diğer devletlerle ilişkilerinde uluslararası hukuka tabi olmaması sonucunu doğurmaz. Bir başka ifade ile tanınmamış bir devlet sahipsiz bir toprak parçası muamelesi göremez. Yani tanıma kurucu olsa bile tanınmamış olma tanımayan devletlere tanınmamış devletin topraklarına serbestçe girme veya ona karşı uluslararası hukukun kuvvet kullanma yasağı gibi temel bazı kurallarını uygulamaktan kaçınma gibi haklar vermez. Ancak tanınmamış olmanın o devlet açısından antlaşmalara taraf olamama veya eski devletin yaptığı anlaşmalara ve yabancı devletlerdeki mallarına halef olamama, uluslararası teşkilatlara üye olamama, büyükelçi gönderememe veya kabul edememe, ulusal veya uluslararası yargı organlarına başvuramama ve devletlere yabancı ulusal hukuklarda tanınan yargı bağışıklığından yararlanamama gibi olumsuz sonuçları olmaktadır.