Halefiyetle ilgili ele alınması gereken ilk sorun antlaşmalara halefiyet meselesidir. Bu konu ülke devri, devletlerin parçalanması ve birleşmesi olarak ayrı ayrı ele alınmıştır. 1978 Sözleşmesi’ne göre bağımsızlığına kavuşan sömürge devletlerde, yeni devlet sömürgeci devletin yapmış olduğu antlaşmalarla bağlı değildir. Bu kategoride işgalden kurtulanları da sayabiliriz. Bunun istisnası sınır ve ulaşım hakkı tanıyan antlaşmalardır (1985 tarihli Guinee Deniz Sınırı Hakemlik kararı). Bir devletten ayrılma ya da bir devletin parçalanması hâllerinde ise yine antlaşmaların sürekliliği ilkesi uygulanır yani sonraki devlet öncekinin yaptığı antlaşmalar ile bağlı kalır. Rusya Sovyetler Birliği’nin yaptığı antlaşmalara uyacağını açıklamıştır. Yugoslav Federasyonu’ndan ayrılan Bosna-Hersek, Makedonya, Hırvatistan ve Slovenya kendilerini Federasyon’un yaptığı çok taraflı antlaşmalar ile bağlı saymışlardır. Aynı ilkeyi Çekoslavakya’nın bölünmesinden sonra Çek ve Slovak devletleri de izlemiştir. Ancak askeri üs verilmesi, ittifak, savunma veya tarafsızlık gibi siyasi antlaşmalar sonraki devleti bağlamaz.