Tarife dışı engeller 1973 yılındaki birinci petrol şoku sonrasında “yeni korumacılık” anlayışı çerçevesinde sanayileşmiş ülkeler tarafından yoğun bir şekilde kullanılmıştır. Dört gruba ayrılırlar:
Miktar kısıtlamaları (ithalat kotaları, ithalat yasaklamaları, döviz kontrolü)
Tarife benzeri engeller (çoklu kur uygulamaları, yerli katkı oranları, ithal ikamesi endüstrilerine verilen sübvansiyonlar vb.)
Görünmez engeller (halk sağlığı, çevre standartları, kamu güvenliği, teknik engeller)
Gönüllü ihracat kısıtlamaları.