Bretton Woods sisteminde ABD dolarının değeri doğrudan doğruya altına bağlanmış ve 1 ons altın 35 dolar olarak belirlenmişti. FED, 35 dolar getirene 1 ons altın vermeyi taahhüt ettiği için, ABD doları altın karşısında sınırsız konvertibiliteye sahipti. Diğer ülkeler ulusal paralarını ± %1’lik dalgalanma marjı çerçevesinde ABD dolarına sabitlemişlerdi. Bu şekilde her ülkenin parası hem ABD dolarına, hem de altına bağlamış oluyordu. Sistem bir yönüyle dolar standardı, bir yönüyle de altın standardı görünümündeydi.

Bretton Woods sistemi serbest piyasada kısa dönemde dalgalanmanın ± %1’lik bandı aşması durumunda, ilgili ülkelerin Merkez Bankalarının karşılıklı olarak müdahale etmesini öngören bir sistemdi. Bu dalgalanma marjı, üye ülkeler gerekli gördüğünde, %10’a kadar çıkabilecek ve daha büyük boyutlu bir dış dengesizlik (temel dengesizlik) söz konusu olduğunda, IMF’nin onayı ile %10’dan daha fazla olabilecekti. Ancak IMF sözleşmesinde, bu temel dengesizlik ifadesiyle ne anlatılmak istendiği açık biçimde yer almamıştı.