Immanuel Kant, a priori ve a posteriori bilgiyi kabul ederek, akla teslim olmadan ve deneyiminse tek başına işe yaramayacağını ileri sürerek, eleştirel yaklaşımın ilk temsilcisi olmuştur. Bu anlamda “Saf Aklın Eleştirisi” adlı çalışmasıyla akla dayanan felsefenin sınırlarını ve deneyime olan gereksinimi ortaya koymuştur.