Dâhilî geçerlik, bir deneyde gözlemlenen neden-sonuç ilişkisinin gerçekten deneye konu olan uyarandan ya da bağımsız değişkenden (treatment) kaynaklandığı olgusuna denir. Haricî geçerlik, deney sonucu saptanan bulguların, farklı ortamlarda ve farklı örneklemler (sample) için geçerli ve genellenebilir olmasına denir.