1870’lerden I. Dünya Savaşı’na kadar (1914) geçen sürede, uluslararası ödeme sisteminde altının sabit döviz kuru olarak kabul edildiği döneme, Altın Standardı Dönemi denmektedir. Bu dönemde, merkantilistlerin sıfır-toplamlı uluslararası ilişkiler düşüncesinin yerini, ticari ve ekonomik rekabetin ulusların çıkarlarında doğal bir uyum ve zenginlik yarattığını savunan klasik liberal bir görüş almıştır.