Ana ülke, uluslararası işletmenin merkezinin bulunduğu ülkedir; bu ülkeden yurt dışında bir ülkeye çalışmaya gidenlere de ana ülke vatandaşları denir. Ev sahibi ülke, uluslararası işletmenin yatırım yaptığı ülkedir; bu ülkeden gelen yerel çalışanlar da ev sahibi ülke vatandaşlarıdır. Üçüncü ülke, uluslararası işletmenin ilişki içinde olduğu diğer ülkelerdir; ev sahibi ülkedeki ana ülke ve ev sahibi ülke dışında bu diğer ülkelerden gelen çalışanlar da üçüncü ülke vatandaşlarıdır. Dolayısıyla, I’de tanımlanan çalışanlar, ana ülke vatandaşları; III’de tanımlanan çalışanlar da üçüncü ülke vatandaşlarıdır. Inpatriate ise dışarıdan gelenler anlamında kullanılan expatriatenin tam tersine, merkezde (head quarter) görevlendirilen yatırım yapılan ülke veya üçüncü bir ülkeden gelen çalışanları ifade eder.