NATO’yu bir kolektif güvenlik örgütü olarak da değerlendirmek gerekir. NATO, Soğuk Savaş döne- minde kurulmuş ve yukarıda açıklamaya çalıştığımız realist anlayışa uygun bir kolektif güvenlik örgütü işlevi kazanmıştır. Soğuk Savaş içerisinde, güçler den- gesini gözeten bir siyasal yapı olarak iki kutupluluk her iki bloğun da sahip olduğu ittifaklara bağlı olarak işleyebilmiştir. Soğuk Savaş sonrası dönemde Sovyet- ler Birliği dağıldığı ve karşıt blok ile ideoloji ortadan kalktığı bir durumda NATO’nun varlığı da tartışılmaya başlanmıştır. NATO’nun Soğuk Savaş sonrası varlığı ile işlevindeki değişim bu bağlamda uluslara- rası örgüt teorisi açısından da önem kazanmıştır. Soğuk Savaş sonrası dönemde, Sovyetler Birliği’nin ve dolayısıyla Doğu Bloku’nun ittifak sisteminin dağıl- ması sonucunda, NATO güçler dengesini gözeten bir işlev görmekten uzaklaşma eğilimi göstermektedir. Bu bağlamda NATO, güçlü devletin küresel çıkarlarını gözeten ve ikincil konumdaki devletlerin de dönemsel ve göreli çıkarlarını, güçlünün peşine takılma stratejisi ile koruma çabasına hizmet eden bir güç koalisyonu- na dönüşme tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştır. Bu nedenle NATO’nun Soğuk Savaş sonrası, uluslararası sistem içerisindeki rolü ve meşruiyet zemini akademik ve siyasi açıdan tartışmalara yol açmıştır.