Üçüncü taraf diplomasisinde taraflar öncelikle üçüncü tarafın yükleneceği işlev konusunda iyi niyetli olmalıdır. Bu nedenle üçüncü taraf, önceden taraflarla görüşerek müzakerenin koşullarını ve tarafların varmak istedikleri hedefleri öğrenir. Bu hedeflerin ne kadarına ulaşılabileceği konusunda bir muhakeme yapan üçüncü taraf görüşmeleri başlatabilir. Görüşmelerde üçüncü tarafın izleyebileceği iki yol mevcuttur: uzlaştırıcılık ve arabuluculuk. Uzlaştırıcılık tarafların hiçbir ön koşul olmaksızın masaya gelmeleri ve uzlaştırıcının masada sunduğu teklifi müzakere etmeleri ile gerçekleşir. Bu noktada taraflar uzlaştırıcının teklifini kabul etmek zorunda değildir. Ancak arabuluculukta, taraflar baştan arabulucunun sunacağı teklifi kabul edeceklerini beyan ederek masaya oturur. Aksi takdirde, önceden teklifin kabul edileceğine ilişkin bir beyan yoksa arabuluculuk gerçekleşmez. Annan Planı’nın 2004 yılında referanduma gitmesinden önce taraflar planda eksik kalacak hususların BM Genel Sekreteri tarafından doldurulacağını baştan kabul ederek müzakereleri sürdürmüşler, nihayetinde bir plan ortaya çıkabilmiştir.