İlk insan hakları belgeleri arasında, Pers İmparatoru Büyük Kiros’un Kiros Silindiri (Büyük Kiros’un bildirisi, temel olarak Babilli kölelerin serbest ve özgür olması gerektiğinden bahsettiği için, bazen “ilk insan hakları bildirgesi” olarak da kabul edilmektedir), 622’de Müslümanları, Yahudileri ve Putperesleri/Paganları Medine’nin vatandaşları kabul eden, haklar açısından eşit ve özgür kılan, tüm grupların haklarını çoğulcu bir yargı sistemi ile koruyan ve kültürel farklılıklarına vurgu yapan bir tür toplumsal sözleşme niteliğindeki Medine Vesikası vardır.