İşçi sınıfı arasında artan yoksulluk, kadınların ve çocukların çalışma yaşamına hızla girmesine neden olmuştur. Ucuz emek olarak kadın ve çocuklar çok uzun sürelerle, başta madenler ve dokumacılık sektörü olmak üzere çok zorlu şartlar altında çalışmak zorunda kalmışlardır. Bu dönemde günlük çalışma sürelerinin 15- 18 saat olduğu, dokumacılık sektöründe bu sürelerin daha da arttığı görülmektedir. Çocukların ve yetişkinlerin sağlık ve güvenlik açısından oldukça olumsuz şartlarda çalışması, bu dönemde adeta bir norm halini almıştır. Bir çok çalışanın takatini aşan çalışma koşulları ve yoksulluk, kitleler üzerinde yıkımla sonuçlanmış, ortalama insan ömrü kısalmıştır