Fransız D. Le Grand, diğer öncü isimlerden farklılık taşıyan özel bir öneme sahiptir. D. Le Grand 1840-1855 yılları arasında önce Fransız yetkililerine, sonra diğer birçok Avrupa ülkesi yöneticilerine çok sayıda muhtıra ve tasarı göndererek, sosyal politika alanında uluslararası bir yasanın kabulünü önermiştir. 1848 yılında Fransa, İngiltere, Prusya ve öteki Alman devletleri ile İsviçre’ye yaptığı çağrıda, işçi sınıfını erken ve aşırı çalışmaya karşı koruyacak uluslararası bir yasanın kabulünü istemiştir. Söz konusu uluslararası yasanın düzenlemesi gereken öncelikli konular olarak ise, çalışma süresi, hafta tatili, gece çalışması, çalışmaya başlama yaşı, çocukların çalışma koşulları ve zorunlu eğitimi önermiştir. Le Grand, ulusal düzeyde çalışma mevzuatının gelişebilmesinin ancak uluslararası bir yasa ile mümkün olabileceğini ısrarla savunmuştur.