AB sosyal politikası, öncelikle kültürel bütünleşmeyi hayata geçirmek için
gerekli olan alanlar üzerine yoğunlaşmıştır.

Amsterdam Antlaşması ile Avrupa Topluluğu Antlaşmasına getirilen yeni 13.
Madde, ayrımcılığa karşı hükümlerin benimsenmesine değinmekte ve Konseyi
cins, ırk, etnik köken, din ve inanç, sakatlık, yaş veya cinsel eğilim bazında her
türlü ayrımcılığa karşı mücadele etmek üzere gereken önlemleri almaya yetkili
kılmaktadır.

AB 50 yılı aşkın bir süreçte, işçilerin ve kişilerin serbest dolaşımı, sosyal güvenlik haklarının koordinasyonu, iş sağlığı ve güvenliği, kadın erkek eşitliği, çalışma koşulları, işçilerin bilgilenme ve danışma hakları, toplu işten çıkarmalar, işletmelerin yeniden yapılanması sürecinde işçi haklarının korunması, gençlerin korunması, analığın korunması alanlarında yönergeler benimsemiştir. 

AB sosyal politikası, öncelikle ekonomik bütünleşmeyi hayata geçirmek için
gerekli olan alanlar üzerine yoğunlaşmış, ancak başlangıçta yavaş bir biçimde ilerleyen sosyal politika, 1990’lı yıllarda ivme kazanmıştır. 

Sosyal koruma ve sosyal içerme alanlarında, Birliğin belirlediği temel hakları
da içeren Avrupa Birliği Temel Haklar Şartı, Aralık 2000 Nice zirvesinde bağlayıcılığı olmayan bir deklarasyon olarak benimsenmiştir.