Üretimde sabit ve azalan maliyet koşullarının geçerli olduğu bir durumda, iki ülkeli ve iki mallı standart dış ticaret modellerinde tam uzmanlaşma ortaya çıkar. Çünkü, ülke içerideki düşük maliyetten üretimini artırdıkça (kaynakları diğer maldan aktardıkça) sabit maliyetler durumunda maliyetler değişmez; böyle olması ülkenin bu avantajdan sonuna kadar yararlanmaması için bir neden bulunmaz. Bu da tüm kaynakların karşılaştırmalı üstünlüğe sahip olunan malın üretimine yığılması demektir. Azalan maliyetler durumunda bu yönde daha büyük bir itici güç vardır. Çünkü, her yeni üretilen birimin maliyeti bir öncekine göre daha da düşük olmaktadır. Ancak çoğalan maliyet koşulları altında üretim artırıldıkça (o malda uzmanlaşma ilerledikçe) maliyetleri yükselir; sonunda öyle bir noktaya ulaşılır ki, iç üretim maliyetleri (iç fiyatlar) ile uluslararası fiyatlara eşitlenir. Bu nokta uzmanlaşmanın sınırıdır. Çünkü, daha fazla uzmanlaşmaya gidilmesi, üretilen ve ihraç edilen malın iç maliyetinin o malın satıldığı uluslararası fiyattan daha yüksek olması demektir ki, bu da rasyonel bir davranış olmaz.