Uluslararası ticaret hukukunun gelişimi üç aşamada incelenebilir. İlk aşamanın Orta Çağ’da yaşandığı söylenebilir. Bu cağdaki uluslararası ticaret hukuku lex mercatoria olarak da adlandırılır.

Lex mercatoria o dönemde limandan limana, fuardan fuara dolaşarak ticaret yapan tacirlerin arasındaki ilişkiye uygulanan bir tür teamül hukuku idi. Lex mercatoria’nın beş temel özelliği vardı:

1. Bu hukuk uluslararası nitelikte idi. Mekân ve yerel âdetlerin farklılığına bakılmaksızın aynı şekilde uygulanıyordu.
2. Lex mercatoria’nın temel kaynağı ticari teamüller idi. Bu teamüller ise o dönem ticaretin yapıldığı yer olan fuar ve limanlarda oluşan âdetlerden besleniyordu.
3. Uygulama profesyonel yargıçlardan ziyade tacirler tarafından yapılıyordu. Tacirler arasında ortaya çıkan uyuşmazlıklar mahkemelerde değil bugünkü anlamda tahkim diyebileceğimiz özel ticaret mahkemelerinde karara bağlanmaktaydı. Bu sayede uyuşmazlıklar katı hukuki usul ve tekniklerden ziyade, hızlı ve resmi olmayan bir usul ile çözülüyordu.

4. Bu hukukun temelinde hakkaniyet ilkesi yatıyordu. Uyuşmazlıklar metinlerde yazan ifadelerin sıkı sıkıya yorumlanmasından ziyade hakkaniyet ilkesi gözetilerek çözülüyordu.
5. Lex mercatoria’nın evrensel nitelik kazanması noterlik faaliyetleri ile daha da artmıştır. Noterlik işlevi özellikle 14. yüzyılda büyük önem kazanmış¸ ve kabaca modern standart sözleşmeler olarak adlandırabileceğimiz noterlik sözleşmelerinin yaygın kullanımı sözleşmelerde tek düzeliği sağlamıştır. III. özellik yanlış olduğundan doğru yanıt “C” şıkkıdır.