Romalılar, kendi inançlarıyla çelişkiye düşmediği ve toplumsal sorunlara yol açmadığı sürece ele geçirdikleri yeni bölgelerdeki yerel dinlere karşın toleranslı davranmışlardır. Dolayısıyla eyaletlerdeki mevcut kültler gelişerek ve başkent Roma veya diğer metropollere de yayılarak varlıklarını sürdürmüşlerdir. Örneğin Anadolu'da Tunç Çağı'ndaki kökenlerini hala koruyan pek çok yerel kült Roma Dönemi'nde mevcut olmayı sürdürüyordu. Ancak, örneğin Galya'da Romalılara karşı politik örgütlenmeyi sağlayan Kelt dinleri sert bir biçimde yok edilmiştir. Aynı şekilde tek tanrı inancını savunan Yahudilik ve daha sonrasında Hristiyanlık şiddetli bir biçimde cezalandırılmaya ve bastırılmaya çalışılmıştır. Örneğin Kudüs kentinde, Hz. Süleyman tarafından inşa ettirilen Yahudilerin kutsal tapınağı bir sebanteiona dönüştürülmesini, içine tapınılmak üzere bir Roma imparator heykeli yerleştirilmesini Yahudiler kabul etmemesi üzerine çıkan isyan sonrasında Romalılar tarafından yıkılmıştır. Yağmalanan ve yakılan yapılardan bir tanesi tapınağın kendisidir. Bugün bu yapıdan geriye kalan tek parça Ağlama Duvarıdır ve bu geleneğin de doğmasına sebep bu olaydır.