Antik Yunan döneminde felsefi olarak etik kuramının kurucusu kabul edilen Sokrates (M.Ö. 469-399), mutluluk etiği kuramı ile etiğin ve dolayısıyla insan eylemlerinin nihai amacının mutluluğa ulaşmak olduğu anlayışını savunur. En yüksek iyinin ne olduğunu ve iyi eylem gerekliliğinin nedenlerini sorgulayan Platon ve Aristoteles ise kendini gerçekleştirme kuramını geliştirmiştir.