1970’li yıllarda okuryazarlık algısında ikinci
dalga olarak ortaya çıkan hareket ise işlevsel (fonksiyonel) okuryazarlık hareketidir. Bu yaklaşımda
okuryazarlık, bireyleri günlük hayatın içerisinde
katılımcı bireyler olmaya doğru yönlendirmede bir araç olarak görülmektedir. İşlevsel okuryazarlık en
basit tanımıyla okuma-yazma ve aritmetikle ilgili
edinilen bilgi ve becerilerin bireysel, sosyal, ekonomik ve kültürel alanlarda kullanılabilme durumudur. İşlevsel okuryazarlıkta ağırlık, okuma-yazma
ve aritmetikle ilgili temel bilgi ve becerilerin öğrenilmesi ve bunların günlük yaşamda kullanılmasıdır. Bireyin sahip olduğu okuryazarlık becerileri
yardımıyla içinde yaşadığı toplumda mesleki, sosyal, politik ve kültürel alanlarda, etkinliklerde bulunabilmesini hedefler. Bireyin günlük hayattaki
resmî ve gayri resmî katılımlarında kendisini ifade
edebilmek için bilgi, iletişim, okuma ve yazma faaliyetlerini anlamlı bir şekilde kullanmasını kapsar.
İşlevsel okuryazarlığın en genel tanımı şöyle yapılabilir: kişinin ve dolayısıyla da toplumun gelişmesini sağlayan, onun günlük hayatında gerekli olan
dinleme, konuşma, okuma, yazma ve aritmetikle
ilgili bilgi ve becerilerini hayatının her safhasında
(sosyal, kültürel, ekonomik gibi) etkin, yaygın ve
fonksiyonel bir biçimde kullanabilmesi faaliyetidir
(Özenç, 2012).