Klasik edebiyat, özellikle XVI. asırda hem biçim hem muhteva hem de işleniş yönünden gelişimini tamamlayarak mükemmel bir seviyeye ulaşmıştır. Türkçenin, tam anlamıyla şiir dili olma hüviyetini kazanması, kudretli şairlerin elinde estetik değeri yüksek eserler verebilecek kıvamı yakalaması ve aruza uygulanma noktasında hiçbir pürüzün kalmaması ile şiirin hayatın bir parçası sayılması bunu sağlayan önemli faktörler olmuştur. Bundan dolayı da, Türk edebiyatı bu asırdaki olumsuzluklardan fazla etkilenmeyip gelişimini devam ettirmiştir. Ayrıca geçmiş asırlarda olduğu gibi bu devirde de Osmanlı sultanlarının ilme ve sanata önem verip âlimi ve sanatkârı, dolayısıyla şairi koruma politikasını devam ettirmeleri de, edebiyatın gelişiminde etkili olmuştur.