Fransa’nın İtalya’dan beklentisi Almanya’nın saldırması halinde tarafsız kalmasıydı. İtalyan Dışişleri Bakanı Prinetti, İtalya’nın Üçlü İttifak’taki varlığının hiçbir şekilde Fransa’ya yönelmeyeceğine dair Fransız meslektaşı Delcassé’ye teminat verdi. Fransa’nın bunu yazıya dökmek istemesi üzerine 1 Kasım 1902’de Prinetti ve Fransa’nın Roma büyükelçisi arasında nota teatisiyle gizli bir anlaşma yapıldı. Prinetti-Barrère Antlaşması adıyla bilinen bu anlaşmaya göre taraflardan biri, bir veya birkaç devletin saldırısına uğraması durumunda ya da bir tahrik sonucu onurunu ve güvenliğini korumak amacı ile bir veyahut bir kaç devlete savaş ilan etmesi halinde diğer taraf tam bir tarafsızlık sergileyecekti. Açıkçası bu anlaşma ile İtalya, Fransa ve Almanya’nın savaşması halinde tarafsız kalmayı taahhüt ediyordu. Bu anlaşmadan sonra İtalyan-Fransız ilişkileri gelişti ve 1904’de İngiltere ile Fransa’nın anlaşmasından sonra Fransa, İngiltere ile İtalya arasındaki yakınlaşmada köprü görevi üstlendi. Prinetti-Barrère Antlaşması, İtalya’yı Üçlü İttifak’tan uzaklaştırmaya başladı. Nitekim bunun ilk işareti Fas Krizi’nde ortaya çıkacak ve El-Cezire Konferansı’nda İtalya, Almanya’yı desteklemeyecekti. Ayrıca, İtalya’nın Adriyatik’teki emelleri ve Arnavutluk’a olan ilgisi Avusturya’nın çıkarlarıyla çakışıyordu. Öyle ki, Avusturya’nın 1908’de Bosna-Hersek’i ilhakına tepki olarak İtalya, Rusya ile Balkanlar konusunda anlaşma yapmaktan çekinmeyecekti. Ancak, Prinetti-Barrère Antlaşması’nın en önemli sonucu şüphesiz İtalya’nın Birinci Dünya Savaşı’nın başında tarafsız kalmasını sağlamasıdır.