Güney Kafkasya ve Kuzey İran’a girip Rusları arkadan çevirmek için Başkomutan Enver Paşa, 20 Aralık 1914’de 150 bin kişilik bir Türk kuvvetini Sarıkamış-Urmiye yönünde harekete geçirdi. Saldırı, 19 Ocak 1915’e kadar devam ettiyse de zorlu coğrafi koşullar ve ağır kış şartları nedeniyle Türk Ordusu büyük kayıplar verdi. Kanal cephesi, özel önem atfedilmesi nedeniyle Bahriye Nazırı Cemal Paşa Ordu Komutanı olarak atanmıştı. 1915 Şubat’ında kanalı geçmek için iki teşebbüs yaptıysa da demiryolu ve su ikmali yapılmadıkça başarıya ulaşılamayacağını anladı. Çanakkale Muharebeleri nedeniyle bu cephedeki kuvvetlerin bir kısmı da Çanakkale’ye kaydırılınca 1915 yılı itibariyle bu cephede önemli bir gelişme olmadı. İngilizler, 1914 Kasım’ında Hindistan’dan getirdiği kuvvetleri Basra’ya çıkararak kuzey yönünde ilerlediler. 1915 Eylül’ünde Kuttü’l-Amara’ya girdiler. Ancak Türk kuvvetleri biraz kuzeyde Selmanı Pâk’ta bir savunma hattı kurmuşlardı. Kasım ayında yaptıkları taarruzda ağır kayıplar veren İngilizler, Irak cephesinden geri çekilmek zorunda kalmışlardır. İtilaf kuvvetleri Rusya'ya yardım ve Osmanlı'yı savaş dışı bırakmaka için Çanakkale Cephesi'ni açtılar, ancak ilerleyemedikleri gibi üç hafta içinde yaklaşık 40.000 kişi kaybettiler. İtilaf Devletleri, başarılı olamadıkları ve sürekli asker kaybettikleri bu cepheden Aralık 1915’den itibaren çekilmeye başladılar.