Gerek sömürgecilik yarışı gerekse milliyetçiliğin yol açtığı etkiler 19. y.y.'ın sonuna doğru Avrupa’daki siyasi havayı iyice ağırlaştırdı. Bismark, Fransa’yı dış politikada yalnız bırakmak için 1879 yılında Avusturya-Macaristan ile 1887 yılında ise Rusya ile ikili güvenlik anlaşması imzaladı. 1882 yılında Almanya ve Avusturya’nın oluşturduğu ikili anlaşmaya İtalya da katıldı. Böylece Almanya ve onun kurduğu birlik büyük bir güç haline geldi. Bismark’ın yürüttüğü dış politika, 1888’de II. Wilhelm’in tahta çıkmasıyla değişti. II. Wilhelm, 1890’dan itibaren Almanya’nın diğer büyük devletler gibi sömürgecilik yarışına katılması gerektiğini düşünerek, bir Dünya Politikası takip etmeye başladı. Almanya’nın meydana getirdiği ittifakın karşısında ise İngiltere’nin başını çektiği grup bulunuyordu. Fransızlar ve Ruslar 1891’de anlaştılar. 1904 yılında İngilizlerle Fransızlar; 1907’de de Ruslar ile İngilizler bir anlaşma ile uzlaştılar. Böylece, Almanya, Avusturya ve İtalya (İttifak Devletleri) bir tarafta İngiltere, Rusya, Fransa (İtilaf Devletleri) diğer tarafta olmak üzere Avrupa iki bloka bölündü.