Kendisine tebligat yapılacak kimse (yani muhatap) adresinde bulunamazsa, tebligat, kendisi ile aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerine yapılabilir (TebK m. 16; TebY m. 25). Burada muhatapla birlikte oturmanın sürekli olması gerekir. Örneğin, kısa bir süre için ziyarete gelen aile fertlerinden birine, muhatap yerine tebligat yapılamaz. Kanunda, birlikte oturan kişilerin muhatapla doğrudan bir yakınlığının olması da aranmamıştır. Bu sebeple, örneğin, iki üniversite öğrencisinin sürekli aynı evi paylaşması durumunda da, biri yokken diğerine tebligat yapılabilir. Birlikte oturmanın yanında, muhatabın hizmetçisi, uşağı, işçisi vb. yanında çalışan kişilere de onun yerine tebligat yapılabilir. Ayrıca tekrar belirtelim ki, bu kuralın uygulanabilmesi için, muhatabın tebliğ adresinde olmakla birlikte sadece tebligatın yapılacağı sırada orada bulunmaması gerekir.  Belirli bir yerde devamlı olarak meslek veya sanatını icra edenlerin kendisi yoksa, o yerde sürekli çalışan memur veya müstahdemlerinden birine tebligat yapılabilir(TebK m. 17; TebY m. 26). Burada iki husus önemlidir. Birincisi, muhatapla aynı yerde çalışan herkese değil, emri altında çalışanlara tebligat yapılabilmesi; ikincisi, bu kişilerin tebligat yapılan yerde çalışıyor olmasıdır. Bu sebeple, örneğin muhatabın iş ortağına ya da başka bir işyerinde çalışan yardımcısına yapılan tebligat usulsüzdür. Diğer tarafatan Tebligat Kanunu hükümlerine göre, muhtab adına kendilerine tebliğ yapılması mümkün olan kimselerin, tebligat konusu yargılamayla hasım olarak ilgileri varsa, muhatap adına kendilerine tebligat yapılması mümkün değildir. Doğru cevap D'dir.