B şıkkı: Suyun sütle birleşmesi gibi civa ile birleşen karmanın, bir başlangıcı yoktur. Ancak ondan kurtulmak mümkündür. Bu iki aşamada gerçekleştirilir: Birinci aşamada; doğru bilgi ve nefse hâkimiyet vasıtasıyla karmanın akışıdurdurulur (samvarada). İkincisinde ise daha önce meydana gelmiş olan karmalar dağıtılır. Bu son durum insanın kendi kendisini eğitmeyle hızlandırılabilecek olan durumdur (nijara). Bu iki aşamanın sonunda ulaşılan hal, mokşadır.

C ve D şıkkı: Ölümün arkasından cemaatin liderliği üst düzey şakirtlerine geçti. Bu şakirtler ve ondan sonra gelenlerin yönetiminde hareket, kuzey Hindistan’dan kuzey-batıdaki merkezlere doğru yayılmaya başladı. Cayinler, Mauryan hanedanlığının manastır ideallerine yönelik desteğinden yararlandılar ve Cayinizm’in gelişimi ve coğrafi bakımdan yayılımı, merkezi ve güney Hindistan’ a yayılışını hızlandırdı. MÖ. üçüncü yüzyılda yaşanan kıtlık yüzünden cemaatin bir kısmı Dekkan’a göç etmek zorunda kaldı. Gidenlerin geri gelmesi, kalanlarla aralarında dünyanın tam bir terkinin ifadesi olarak Mahavira’yı takiben giysi giyilmemesini, yani çıplaklığı savunanlarla beyaz bir elbisenin giyinilmesininin bunun için yeterli olduğunu savunanlar arasında bir anlaşmazlığın ortaya çıkmasına yol açtı. Bu ayrılık niahi olarak miladi birinci yüzyılda, Digamabaralar (gök-giyinenler) ve Svetambaralar(beyaz giyinenler) adındaki iki mezhebin ortaya çıkmasıyla sonuçlandı.