Sigmund Freud (1856-1939) tarafından temelleri atılan, gelişimde duygu ağırlıklı, bilinçdışı (farkındalık ötesi) zihinsel süreçlerin insan davranışlarını belirlediği varsayımına dayalı, içgüdüsel mekanizmaların çevreyle etkileşimi sonucunda insanın dört evreden geçtiğini öne sürdüğü kuramı bir kişilik kuramıdır. Bu dönemlerin her birinde bireylerin haz odağı farklılaşmakta, bireyler haz duygularını yeteri kadar doyurduklarında bir sonraki gelişim aşamasına geçmektedirler. Freud gelişim dönemlerini bu haz odaklarını temel alarak isimlendirmiştir. Bu dönemler Freud tarafından sırasıyla oral dönem, anal dönem, fallik dönem, latent dönem ve genital dönem olarak adlandırılmıştır.