İkincil koruma, henüz hastanın yakınmaları ortaya çıkmadan, hastalık belirginleşmeden öncehastalıklara erken tanı konulmasıdır. Hastalıklara erken tanı konulması düzenli ve sistematik olarak planlanan taramalarla yapılabilir. Taramada amaç hastalara kesin tanı koymak değil, hastalık olasılığı yüksek olan bireyleri belirlemektir. Bu bireylere daha sonra yapılacak ileri testlerle kesin tanı konulacaktır. Bu nedenle öncelikle hangi hastalıklar tarama programına alınmalı ve kimlerde bu program yürütülmeli buna karar verilmelidir. Bu kararı vermeden önce tarama programına alınacak olan hastalıkların ve tarama amacıyla kullanılacak testlerinin bazı özelliklerinin olduğunun bilinmesi gerekir.
Bu özellikler şöyle sıralanabilir:
• Hastalığın sıklığı, öldürücülüğü, yol açacağı ikincil sorunlar (sakatlık, bağımlılık gibi) açısından yaşlının yaşamını önemli düzeyde etkileyen bir hastalık olmalı,
• Hastalık erken dönemde belirlendikten sonra tedavi edilebilmeli, yani, uygun bir tedavi yöntemi bulunmalı,
• Erken tanı konularak hemen tedaviye başlanması, gecikmeye göre daha iyi, daha etkin bir sonuçvermeli,
• Hastalığın henüz bulgu vermeyen ama erken tanı konulabilecek bir dönemi olmalı,
• Erken tanı amacıyla kullanılabilecek bir tarama testi bulunmalı,
• Tarama testinin hastaları belirleme ve sağlamları ayırt etme özelliği iyi olmalıdır,
• Tarama testi yaşlılar tarafında kabul edilebilecek, basit bir test olmalı,
• Tarama testi maliyet açısından da uygun olmalı,