Lazarus, başa çıkmanın, stresin üç ögesinden biri olduğunu belirtmektedir. Bu ögelerden biri kişinin kendine yönelik bir tehditi algılama süreci olan birincil değerlendirmedir. Kişinin bu tehdite ilişkin neler yapabileceğini
aklına getirmesi ikincil değerlendirmeyi oluşturur. Üçüncü süreç de başa çıkma olarak sözünü ettiğimiz ise bu tepkinin uygulanma sürecidir. Bu süreçlerin çizgisel bir ardışıklık üzerinde kolaylıkla betimlenebilmelerine karşılık Lazarus, kesintisiz bir akış da sergilemediklerini vurgulamaktadır. Bir sürecin sonucu daha sonraki sürecin gelişimini olumsuz etkileyebilir.

Başa çıkma, bir problem durumu düzenlemek-yönetmek için benimsenen açık-gözlenebilen ve örtük-gözlenemeyen davranışları içermektedir. Kişilik ise karakteristik davranış örüntülerini, zaman içinde ve farklı durumlardaki yaşantıları yansıtan bir yapı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu tanımlardan yola çıkarak, kişilik ve başa çıkma kavramlarını problem durumla bağlantılı etkinlikler olarak ele aldığımızda, bu iki kavramın en üst düzeyde çakıştıklarını söyleyebiliriz.

Diğer şıklarda yer alan kavramlar modele ait diğer kavramlardır.